Hobby’s, ze horen erbij. De meesten onder ons hebben er wel eentje, misschien wel meerdere. Veel jongens hier in onze buurt hebben als hobby voetballen, maar er zijn altijd uitzonderingen.

Misschien komt het doordat ik het ‘schop de bal bijna nooit raak’ en het ‘de bal gaat altijd een andere kant op dan ik wil’ gen aan de jongens heb doorgeven (sorry daarvoor), maar voetballers hebben wij niet in huis. Onze jongens hebben dezelfde hobby als ik zelf heb, paarden en pony’s. Hoe leuk is dat? De jongste sjouwt het liefste met onze pony dame, kroelen en aandacht geven en heel soms een ritje. De oudste wandelt graag met haar, is graag met haar bezig en vindt het heerlijk om te rijden. Een totaal andere hobby dan de meeste jongens hier uit buurt dus.

Leuk, heel leuk zelfs en zo hebben we drie vliegen in één klap met onze pony. Maar soms…. na mijn eigen snoekduik en de gevolgen daarvan kijk ik wel eens even de andere kant op als de oudste aan het rijden is. Als ik dan weer over de rand van de bak kijk omdat ik toch wel nieuwsgierig ben hoe het gaat, groeit mijn vertrouwen steeds weer. Ik geniet van die twee die een eenheid gaan vormen. Onze zoon die heerlijk met haar bezig is en die ik zie genieten, soms opper geconcentreerd maar altijd lekker ontspannen. En dan onze pony dame, oortjes naar voren, vrolijk, soms een tikkeltje ondeugend maar oh zo braaf, echt een schat!

Helemaal dit soort momenten bevestigd dat onze keuze om toch een gezinspony te kopen, de juiste was. Even ontspanning zoeken na school of drukte, even het hoofd leegmaken en simpelweg  gewoon lekker met iets totaal anders bezig kunnen zijn. Heerlijk! Zo hang ik dan weer een slinger op en geniet! (Eigen slingers)

Joosje